Kinderpsychiatrie, ADHD, symptomen en behandeling

Van ADHD heeft bijna iedereen wel eens gehoord. Door vele wordt het vertaald als Alle Dagen Heel Druk. De afkorting ADHD staat echter voor de Engelse woorden Attention Deficit-Hyperactivity Disorder. Dit wil zeggen dat het een aandoening is waarbij de aandacht verminderd is en er sprake is van hyperactiviteit. In dit artikel worden de kenmerken, de oorzaak, de prognose en de behandeling van ADHD besproken.

ADHD bij kinderen

Zoals in de inleiding al genoemd staat ADHD voor Attention Deficit-Hyperactivity Disorder. 1 op de 3 kinderen worden door hun ouders omschreven als hyperactief. Door leraren worden 1 op de 5 kinderen als hyperactief omschreven. Dat kinderen omschreven worden als hyperactief, wil niet zeggen dat ze te lijden hebben onder ADHD. Een kind wat ADHD heeft, heeft naast hyperactiviteit nog tal van kenmerken.

De kenmerken van ADHD

Bij ADHD kunnen veel verschillende symptomen voorkomen. Hieronder volgt een overzicht van de kenmerken van ADHD:

  • Extreme rusteloosheid
  • Langdurige overactiviteit
  • Veel moeite hebben om de aandacht vast te houden (snel afgeleid zijn)
  • Leerproblemen
  • Impulsiviteit
  • Roekeloosheid
  • Maakt eerder ongelukken dan andere kinderen
  • Ongehoorzaamheid
  • Driftbuien
  • Agressie

De overactiviteit bij kinderen met ADHD, wordt vaak het eerste bemerkt wanneer kinderen gaan lopen. Naast de bovenstaande kenmerken van ADHD, worden bij kinderen met ADHD ook relatief veel depressieve stoornissen gezien. Ouders met kinderen kunnen uitgeput raken met name als het kind erg ongehoorzaam is, veel driftbuien heeft en agressief gedrag vertoont.

De etiologie (ontstaanswijze) van ADHD

De precieze oorzaak van ADHD is niet bekend. Er is veel onderzoek gedaan naar de ontstaanswijze van ADHD maar er komen geen conclusieve resultaten naar voren uit deze onderzoeken. Er zijn wel enkele suggesties over de mogelijke etiologie van ADHD, er is echter geen wetenschappelijk bewijs voor deze suggesties. Suggesties die gedaan zijn wat mogelijk een oorzaak voor ADHD zou kunnen zijn:

  • Genetische factoren
  • Vertraging van de neurologische ontwikkeling
  • Een versterkte neiging tot hyperactiviteit bij kinderen die deze neiging al hebben door sociale factoren, zoals verminderde sociale condities
  • Loodintoxificatie
  • Voedings toevoegingsmiddelen

Prognose van ADHD

Naar mate het kind ouder wordt, zie je vaak dat de overactiviteit afneemt. De overactiviteit houdt meestal op in de pubertijd. Een kind met ADHD wat te kampen heeft met leerproblemen, zal deze problemen, misschien in wat mindere mate, houden. De slechtste prognose van de kenmerken van ADHD, heeft antisociaal gedrag. Hier wordt niet vaak heel veel verbetering in gezien. Op volwassen leeftijd zijn de ergste kenmerken van ADHD meestal een heel eind over. In ernstige gevallen, wanneer een kind ernstige overactiviteit, ernstige leerproblemen en een lage intelligentie heeft, kan ADHD persisteren op volwassen leeftijd.

De behandeling van ADHD

Het is erg belangrijk de ouders en de leerkrachten van het kind goede uitleg te geven over wat ADHD is en wat het betekend voor de omgeving en het kind. Ouders en leerkrachten dienen goed ondersteunt te worden om zo goed mogelijk met de ADHD kenmerken van het kind om te kunnen gaan in het dagelijks leven.

Het is gebleken dat juist stimulerende medicijnen, zoals methylfenidaat, een paradox effect hebben op de overactiviteit van kinderen met ADHD. Bij 2 op de 3 kinderen helpt methylfenidaar binnen korte tijd de overactiviteit te verminderen. Kinderen raken niet verslaafd aan het middel.

Medicatie wordt echter niet aan alle kinderen met ADHD gegeven. Er moet wel een bepaalde mate van ernst van de aandoening aanwezig zijn, wil men medicatie krijgen. Dit komt omdat medicatie vervelende bijwerkingen kan hebben. Zoals depressieve klachten, snel geïrriteerd zijn, verminderde eetlust, slapeloosheid en soms een vertraagde groei  bij methylfenidaat.

Wanneer kinderen met ADHD veel leerproblemen hebben is het belangrijk dat ze remedial teaching krijgen.

Bron:

Michael Gelder, Richard Mayou and John Geddes, (2003) Psychiatry, Oxford University Press, Oxford